Dzisiaj jest dzisiaj - czyli czas na pierwszy wpis

Siemandero!

Super, że się tu spotykamy. Szykowałam się na to powitanie sporo czasu, mimo że przecież nie muszę wystąpić w lśniącej kreacji i starannie wykonanym makijażu. Nawet włosów mogę nie układać, co zazwyczaj i tak kończę po 10 minutach marnowania nerwów, wiążąc niedbale kitkę na czubku głowy.

Dzisiaj jest dzisiaj. Nie wydarzyło się nic wielkiego, a przecież tyle miesięcy umiałam czekać na “odpowiedni moment”, wenę czy cokolwiek innego, co skutecznie odkładało w czasie pierwszy wpis.

Dlaczego skrzypczyni? Nawet nie zdawałam sobie sprawy, jak trudno jest obecnie zarezerwować sensowną domenę. Mam wrażenie, że wszystko już zostało wymyślone, sprytnie podwędzone i czym prędzej wykupione. Ale! Na ratunek przyszedł pewien akapit mojej pracy magisterskiej, w którym opisywałam, skąd w ogóle wzięło się słowo skrzypaczka. Bo tak naprawdę, jeszcze całkiem niedawno, w ogóle takiego wyrazu nie było! Pierwsze próby nazwania grającej na skrzypcach kobiety to właśnie… skrzypczyni. Urokliwe słówko, choć pewnie piekielnie trudne do wymówienia dla obcokrajowca (hehe!). Tak więc wymyśliłam, podwędziłam, wykupiłam, i mam! I nie chodzi tylko o to, że to fajne słowo, no bo nie wyjaśniłam jeszcze pewnej oczywistej dla mnie sprawy: od dziecka gram na skrzypcach, ukończyłam szkołę muzyczną i studia, a teraz jestem etatowym orkiestrowiczem. I jestem z tego wszystkiego bardzo dumna! Więcej o mnie dowiesz się tutaj.

Za kilka dni wracam do pracy po dwumiesięcznym urlopie, a wtedy to już, jak to mówią, po ptokach. Zaczynam więc teraz, żeby w sierpniu 2018 nie żałować – nie tego, co zrobiłam, ale tego, czego właśnie nie odważyłam się zrobić. Czasu nie cofnę, powtórki nie będzie, poprawki także nie są przewidziane. Nieraz potrzebuję jednego zdania, które po prostu dobrze zagra i otworzy co nieco we łbie, że po prostu zaczyna się chcieć. Chwytać, działać, mieć powody do radości. Dzisiaj zagrało to: