Istnieje stereotyp, że muzycy klasyczni są zbyt poważni, mało rozrywkowi i w ogólne nudni, a w dodatku mają chore ambicje. W ramach programu oswajania społeczeństwa z muzycznym światem, ostatnio dzieliłam się z Wami kilkoma sekretami, a dzisiaj pokażę tutaj taki mały Kącik Pozytywnie Zakręconych
W wielu głowach czai się przeświadczenie, że na starość poznawanie tajników gry na instrumencie nie ma sensu. A właśnie, że nie! Skrzypce są dla ludzi. Wszystkich.
Chwilę już się znamy, więc zadecydowałam, że mogę odkryć kilka kart. Zdradzę za moment cztery sekrety, którymi my, skrzypkowie, nie chwalimy się tak na co dzień.
Kilka dni temu wróciłam do orkiestrowego życia po urlopie. Przygotowywaliśmy się do niedzielnego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie-Zdroju. Piękne miejsce! Takie spokojne, zielone, zdrowe. Ale wcale nie o tym, nie o tym…!
Jeśli myślisz o rozpoczęciu nauki gry na instrumencie albo chcesz, aby chociaż jedna z Twoich pociech umiała zagrać “Sto lat” w Twoje urodziny, a w dodatku miewasz kłopoty z podejmowaniem trudnych decyzji, to wiedz, że nie będzie Ci łatwo wybrać odpowiednią metodę nauczania.
Siemandero! Super, że się tu spotykamy. Szykowałam się na to powitanie sporo czasu, mimo że przecież nie muszę wystąpić w lśniącej kreacji i starannie wykonanym makijażu. Nawet włosów mogę nie układać, co zazwyczaj i tak kończę po 10 minutach marnowania nerwów, wiążąc niedbale kitkę na czubku głowy.
